การเรียนอภิธรรม

                 การเรียนอภิธรรม เพื่อให้รู้ว่า พระพุทธเจ้าสอนอะไร  อย่างไร ทำไมถึงสอน กับใคร ที่ไหน เพื่ออะไร แล้วเราจะได้อะไรในการเรียนอภิธรรม หลายคนเรียนเพื่ออยากรู้ หลายคนเรียนเพื่อมาอวดว่าฉันก็มีความรู้ไม่แพ้คนอื่นเหมือนกัน เหมือนกันศึกษาเส้นทาง หรือ แผนที่ก่อนออกเดินทาง เมื่อเรียนมาแล้วก็ไม่สามารถนำมาใช้ประโยชน์อะไรกับการปฏิบัติได้อย่างเต็มที่ เพราะติดตัวรู้ อ๋อนั่นทำไปก็จะเป็นอย่างนี้อย่างนี้ อ๋อ เมื่อเป็นอย่างนี้ต่อไปก็จะเป็นอย่างนั้นๆ กลับหาทางที่จะเดินต่อไม่ได้ เพราะรู้มากเกินไป ผิดกับคนที่เขามาปฏิบัติกันก่อนแล้วมาหาคำตอบที่หลัง อ๋อ ที่เราทำแบบนี้เรารู้

แบบนี้ เขาเรียกว่าอย่างนั้น อย่างนั้น อ๋อ ที่เราทำมาไม่ใช่แนวทางที่ถูก มิน่าเราถึงไม่ก้าวหน้า เห็นทีเราต้องลองทำตามตำราดู เมื่อลองทำตามตำรา ก็จะเกิดความรู้ใหม่ว่า เอ ทำไมจึงไม่เหมือนอย่างในตำรา เอ เราทำแล้วรู้สึกปลอดโปร่งไม่ติดขัด  แล้วในตำราอาจจะมีหมายเหตุกำหนดไว้ว่า ธรรมะของพระพุทธเจ้า เป็นปัจจัตตัง อ๋อ รู้ได้เฉพาะตน ไม่ได้รู้โดยการชี้นำของตำรา ไม่ได้รู้โดยการฟังมาจากใคร อย่างไร เมื่อปฏิบัติแล้ว ก็จะหมดความสงสัย หมดความเคลือบแคลงสงสัยอย่างหมดจด จิตนั้นหลุดพ้นจากการครอบงำโดยตำรา จิตเห็นจิต รู้ที่จิต จิตรู้ หรือ รู้จิต เหมือน หรือ แตกต่างกันอย่างไร จิต อยู่ที่ใด กาย กับ จิต สอดประสานกันอย่างไร เมื่อเข้าใจ หรือ แจ้งในปัญญา ก็จะหมดความสงสัย การเรียนอภิธรรมเพื่อเป็นแนวทางเท่านั้น ไม่ใช้สิ่งที่มาครอบตัวเราไว้ แล้วจะหลุดพ้นจากความคิดที่เราสร้างขึ้นมา