ธนัชพงศ์ คนธรรมดา

ธรรมะ ไม่ได้อยู่ที่วัด ไม่ได้ขึ้นอยู่กับสถานที่  ไม่ต้องรอวันว่าง ไม่ต้องให้ใครมาเป็นเพื่อน ธรรมอยู่ใจ
ทำในสิ่งที่ควร จะธรรมในทำ หรือ ทำในธรรม แม้ความหมายต่างกัน แต่จุดมุมหมายก็คือ มรรคญาณ
ข้อสำคัญที่ต้องเรียนรู้ สำหรับมือใหม่  กายต้องพร้อม ใจต้องหนักแน่น ไม่ลังเลสงสัยเกินเหตุ เชื่อฟังผู้สอน ไม่อ้างฤดูกาล ไม่อ้างเหตุการงาน ไม่ฝึกเองทำเองโดยไร้ผู้สอน การปฏิบัติที่จดจำรูปแบบที่ผิดๆ ก่อให้เกิดความเข็ดขยาดเมื่อทำไปแล้ว ปวดหัวรุนแรง ปวดหลังไหล่ หรือ หวาดกลัวกับสิ่งที่จิตสร้างขึ้นมา ไม่ว่าจะเป็น สิ่งที่เราเกลียด กลัว มาเป็นทุนของใจอยู่แล้ว
         การรู้จักลมหายใจ  รู้ว่าเราต้องหายใจอย่างไร จึงจะสร้างพลังของจิตขึ้นมาได้ ปกติ ลมหายใจของคนเราแบ่งออกได้ 4 ประเภท ได้แก่
                              1. ลมหายใจขณะที่รีบเร่ง  การหายใจระยะนี้จะหายใจช่วงสั้นๆ แต่หนักหน่วง ร่างกายต้องการอ๊อกซิเจนไปเผาผลาญสารอาหารในร่างกายเพื่อให้เกิดพลังงาน
                              2. ลมหายใจขณะพักผ่อนอิริยาบถ  อาทิ การดูหนัง ฟังเพลง อ่านหนังสือ  หรือทำกิจกรรมที่ไม่ต้องเคลื่อนไหวร่างกายมาก ลมหายใจจะสั้นบ้าง ยาวบ้าง บางครั้งอาจมีอาการถอนหายใจ
หรือ อาจหายใจรุนแรงขึ้นเป็นขณะที่เกิดตกใจ หรือ ตื่นเต้น
                               3. ลมหายใจของคนไม่สบาย  การหายใจดูอ่อนล้า สับสน สั้นบ้าง ยาวบ้างตามแต่สภาพร่างกายของแต่ละคน ความพร้อมของสภาพจิตใจ ในระยะนี้ลมหายใจจะเข้ายาว หายใจออกยาวกว่าปกติ นั่นเพราะร่างกายต้องการเยียวยาอวัยวะภายในที่แปรปรวน บ้างคนเป็นไข้ไม่สบายได้นอนพักเป็นระยะเวลาหนึ่งก็หายเป็นปกติได้ โดยไม่ต้องกินยา ก็อาศัยลมหายใจในระยะนี้ทำกายรักษา
                               4. ลมหายใจของคนนอนหลับสนิท ลมหายใจในระยะนี้จะเข้ายาว และหายใจออกยาว เป็นระบบอย่างต่อเนื่อง  เมื่อตื่นมาตอนเช้าร่างกายจึงรู้สึกสดชื่น
                                การปฏิบัติธรรมโดยอิงลมหายใจในข้อที่ 4 จึงเป็นการเติมพลังให้กับร่างกายอย่างเป็นระบบ ผู้ที่ผ่านการนั่งมาแล้วจะรู้สึกถึงความเบิกบาน การผ่อนคลายเหมือนคนที่ผ่านการนอนมาตลอดคืน
                                การหายใจ แบบใช้สติเข้าไปมีส่วนร่วม หายใจเข้าก็รู้สึกตัว หายใจออกก็รู้สึกผ่อนคลาย ลมหายใจเข้าที่ผ่านปลายจมูกรู้สึกเย็น ลมหายใจออกที่ผ่านปลายจมูกรู้สึกอบอุ่น หายใจเข้าสั้นก็รู้ว่าหายใจเข้าสั้น หายใจออกสั้นก็รู้ว่าหายใจออกสั้น หายใจเข้ายาวก็รู้สึกว่าหายใจเข้ายาว หายใจออกยาวก็รู้ว่าหายใจออกยาว ....
                                การกำหนด สำหรับมือใหม่แนะนำให้ใช้คำภาวนา จะภาวนาแบบไหนก็ได้ ตามแต่ใจชอบ (สมถะ - การทำสมาธิรูปแบบหนึ่ง คุณลักษณะคือ การเพ่ง จ้อง ข่ม เพื่อให้เกิดความสงบ) เพื่อทำให้ใจที่มีสภาพไม่หยุดนิ่ง ไหลไปคิด ไหลไปกับอารมณ์ทาง ประสาทสัมผัสต่างๆของร่างกาย....